عشق مزیت دو فردی است که دائم سبب رنج و اندوه یکدیگر می شوند .

سنت بور

عشق نخستین فصل از کتاب مفصل بی وفایی است .

ژرژ سان

عشق عبارت است وجود یک روح در دو کالبد ، عاملی که دو تن را تبدیل به فرشته ی واحدی می کند .

ویکتور هوگو

عشق ما را می کشد تا دوباره حیاتمان ببخشد .

شکسپیر

شجاعت مانند عشق از امید تغذیه میکند .

بناپارت

دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است .

دکتر علی شریعتی

منحنی قامتم ، قامت ابروی توست                      خط مجانب بر ان سلسله گیسوی توست

حد رسیدن به او ، مبهم و بی انتهاست                    بازه ی تعریف دل ، در حرم کوی توست

چون به عدد یک تویی ، من همه ی صفرها          ان چه که معنی دهد ، قامت دل دلجوی توست

پرتوی خورشید شد ، مشتق از ان روی تو                 گرمی جان بخش او جزیی از ان خوی توست

بی تو وجودم بود ، یک سری واگرا                            ناحیه ی همگراش دایره ی روی توست

پروفسور هشترودی

اگر برای به دیت اوردن پول مجبوری دروغ بگویی و فریبکاری کنی فقیر و تهی دست بمان .

اگر برای بدست اوردن جاه ومقام باید چاپلوسی و تملق بگویی از ان چشم بپوش .

اگر برای انکه مشهور شوی مجبور می شوی مانند دیگران خیانت کنی در گمنامی زندگی کن

بگذار دیگران در چشم تو با دروغ و فریب ثروتمند شوند ، با تملق و چاپلوسی شغلهای بزرگی به دیست اورند و با

خیانت و نادرستی شهرت پیدا کنند .

تو گمنام و تهی دست و قانع باش زیرا که اگر چنین کنی تو سرمایه ای را که ان ها از دست داده اند بدست اورده ای

و ان شرافت است .

دکتر علی شریعتی

سلام دوستان عزیز

مطالبی رو اماده کردم برای این وبلاگ که خوندنش خالی از لطف نیست

بیشتر این مطالب ادبیه تا زنگ تفریحی باشه واسه واستون و یکم ذهنتون استراحت کنه.

هرچی که میذارم پایینش منبع شو میگم که مثلا از خودم یا هر شاعر دیگه هست . مطالب و شعرهایی هم که منبعش ذکر نمیشه رو نمیدونم و از شما میخوام لطف کنین اگه مطلع هستید نظر بذارید و بهم بگید .    با تشکر

دیر گاهی بود که دالان دل انگیز دلدادگی ها را 

ترک گفته بودم .

می رفتم به درک !

چشمهایت را دیدم.

خجل می ساخت نگاه های نافذت

عظمت کوه تنهایی ام را .

اب می ساخت

ذره ذره شمع وجودم را .

سر تعظیم فرود اورد 

تنهایی ام .

زده است چمباته و چنان می بندد چمدانش را که تا چند روز دیگر 

رفتی است گویی .

صورتش را می چسباند به شیشه و نظاره می کرد مرا همیشه .

دیگر اکنون می رود .

به درک می رود !

نگاهت فراری اش ساخت .

رفتنی نبود 

تنها نگاهت 

از پا در اوردش .

لبخندت مرا

همچون نوش دارویی که زندگی میبخشد 

کرده است اسیر خودش .

می بینمت

نمی خواهم حتی پلک زنم

چرا که زندگی ام 

در لبخند تو است .

سیرتت در صورتت نمایان است .

خیره که میشوم در چشمانت

اگاهی می یابم از عمق وجودت .

نیستی به مانند دگران .

دگران چند رویند و تو تک .

از چشمانت 

هرچه قدر بگویم کم است .

درونش گرد ابیست .

مرا می کند غرق در خود .

اما زندگی می بخشد .

دل انگیز طنین صدایت

استخوانهای نحیفم را از درون خرد می کند .

اما زندگی می بخشد .

برق نگاهت رخنه کرده است در عمق وجودم .

از من هر چه می خواهی بگیر 

اما نگیر نگاه نوازشگرت را 

از بنده ی ناتوان بی نوای خود .

نگاهت زندگی میبخشد .

بهمن خسروجردی  

دانشجوی کارشناسی پرستاری